Пантыф?кат Бэнэдыкта XVI – Супрацо?н?к пра?ды
Кал? выбар Калег?? кардынала? выпа? на яго, ста?чна прыня? новую м?с?ю: пагадз??ся быць “малым Папам пасля вял?кага”, “сц?плым работн?кам в?наградн?ку Пана”, аб чым заяв?? з Лоджы? благасла?лення? ватыканскай базыл?к? адразу пасля абрання.
Лёс скла?ся так, што першыя драматычныя падзе? здарыл?ся л?таральна праз год пасля пачатку пантыф?кату. Словы Бэнэдыкта XVI, прамо?леныя ? 2006 г. у Рэгенсбургск?м ун?верс?тэце, выкл?кал? пратэсты ? мусульманск?м свеце. Затым ён рэаб?л?тава? б?скупа У?льяма У?льямсана, не ведаючы, што той бы? адма?ляльн?кам Халакосту. Пасля гэтага выбухну? скандал, звязаны з сексуальным? зло?жыванням? ? касцёльных структурах. А ? 2012 г. адным з бл?зк?х супрацо?н?ка? Пантыф?ка был? выкрадзены ? перададзены журнал?стам канф?дэнцыйныя ватыканск?я дакументы. Усе гэтыя падзе? каштавал? Святому Айцу вял?к?х с?л.
Крытыка СМ? абрынулася асаб?ста на Бэнэдыкта XVI, чаму садзейн?чал? ?сё больш ? больш цяжк?я памылк? ва ?нутранай ? знешняй камун?кацы? Апостальскай Стал?цы. Падчас крыз?су к?ра?н?цтва Касцёла прадста?лялася ? выглядзе групы, зац?ка?ленай тольк? ? абароне ?ласных ?нтарэса?. Магчыма, таму падчас сваёй апошняй вял?кай св. ?мшы ? ватыканскай базыл?цы, у Папяльцовую сераду, з удзелам ?ерарха? Рымскай куры?, Папа каза? пра “скажэнне абл?чча Касцёла”. “Я асабл?вым чынам думаю пра грах? супраць адз?нства Касцёла, пра падзелы цела Касцёла”, - прызна?ся ён ? закл?ка? “жыць ва ?сё большай ? бачнай еднасц? з Касцёлам, пераадольваючы ?ндыв?дуал?зм ? варожасць”.
Менав?та Бэнэдыкт XV? да? пачатак упарадкаванню самых праблематычных сфер у Касцёле. Ён ажыццяв?? сур’ёзныя пера?тварэнн? ? Рымскай куры?, прывё? да по?най празрыстасц? с?туацыю з ватыканск?м? ф?нансам?, уважл?ва падыходз?? да прызначэння новых б?скупа?, прама прас?? некампетэнтных ?ерарха? падаваць просьбы аб адста?цы, чаго не адважва?ся раб?ць н?водз?н папярэдн? Папа.
“Касцёл жыве, Касцёл – малады”, - каза? Бэнэдыкт XVI, адз?н з самых пажылых Пантыф?ка? на момант абрання на Пасад св. Пятра. “Вера – лёгкая!”, “Цудо?на быць хрысц?янам?”, “Хто мае надзею, можа жыць ?накш”, “Хто верыць, н?кол? не бывае самотным”, “Дзе ёсць Бог, там ёсць будучыня”, “Кал? хочаш жыць у спако?, клапац?ся пра прыроду” – каза? вял?к? мысл?цель, як? за?сёды ?ме? знайсц? патрэбныя словы для акцэнтавання самага фундаментальнага ? катал?цкай веры.
Менав?та гэтаму была прысвечана яго першая энцыкл?ка “Deus Caritas est”, апубл?каваная ? 2005 г. “Паверыл? ? любо? Бога – так хрысц?ян?н можа выраз?ць асно?нае заданне свайго жыцця. ?мкненне быць хрысц?ян?нам не з’я?ляецца вын?кам этычнага выбару або нейкай вял?кай ?дэ?, але вын?кам спаткання з падзеяй, з Асобай, якая надае жыццю новую перспектыву ? тым самым выразны к?рунак. З прычыны таго што Бог першы нас палюб??, любо? больш не з’я?ляецца тольк? “загадам”, але адказам на дар любов?, з якой Бог прыходз?ць да нас”, - п?са? Папа. Тэолаг Вольфганг Байнэрт л?чыць “Deus Caritas est” “вял?к?м дакументам Касцёла, як? пав?нен бы? бы змян?цца, кал? б сур’ёзна пастав??ся да гэтай энцыкл?к?”.
Бэнэдыкт XVI, безумо?на, чалавек слова. Ён змага?ся за прым?рэнне двух полюса?, як?я здавал?ся супрацьлеглым?: веры ? розуму. Высокай тэалог?? ? сыно?скай любов? да Бога. Дакладнасц? ? ласкавасц?. Вернасц? догматам ? дыялогу са скептыкам? ? няверуючым?.
Ён бы? складаным, а часам, магчыма, супярэчл?вым: немец у ?тал??, на працягу 30 гадо? адз?н з к?ра?н?ко? у Рымскай куры? ? ? нейк?м сэнсе чужы ёй. Ён бы? чалавекам, як? адначасова хаце?, каб хрысц?яне был? “соллю зямл?” (менав?та так называецца яго кн?га, якая стала сусветным бестселерам), ? каб Касцёл ста? бл?зк?м свету. Ён бы? чалавекам, як? баран?? гало?ныя пра?ды хрысц?янскай веры ? ? той жа час ?н?цыява? праект новай евангел?зацы? Е?ропы, атрыманы ? спадчыну ад свайго папярэдн?ка. Ён люб?? л?тург?ю ? “рэаб?л?тава?” форму цэлебрацы? св. ?мшы, якая ?снавала да Другога Ватыканскага Сабора.
Ад самага пачатку Бэнэдыкт XVI сустрэ? перашкоды ? дыялогу з ?сламам, а яго прамова ? Рэгенсбургск?м ун?верс?тэце – свядома ц? не – мела выразную сувязь з 11 верасня 2001 г. Але менав?та гэты Папа распача? новы дыялог з ?сламск?м? ?нтэлектуалам?, сапра?дны катал?цка-мусульманск? форум. Ён глыбока ?раз?? ?сламск? свет, кал? сх?л??ся ? мал?тве падчас в?з?ту ? Блак?тную мячэць Стамбула. Ён ста? першым Пантыф?кам, як? прыня? на а?дыенцы? сауда?скага караля Абдалу, “абаронцу святых месца? у Мекке ? Медыне”. У адказ манарх заснава? у Вене цэнтр м?жрэл?г?йнага дыялогу, у як?м мусульманск?я навуко?цы могуць дыскутаваць аб рэл?г?йнай свабодзе. У вын?ку не засталося н?якага негатыву ? аднос?нах пам?ж Бэнэдыктам XVI ? ?сламам. Шчыры ? выразны тон дазвол?? весц? дыялог па самых дал?катных пытаннях.
Што тычыцца дыялогу з юда?змам, то яму спрабавал? перашкаджаць тольк? СМ?. Насуперак парадам Дзяржа?нага Сакратарыята, Бэнэдыкт XVI падчас свайго падарожжа ? Польшчу ? 2006 г. пажада? наведаць мемарыял А?шв?ц-Б?ркена?: ён усведамля? сваю асабл?вую адказнасць, бо бы? немцам. Пантыф?к за?сёды глядзе? на я?рэя? як на выбраны народ, сябрава? з раб?нам?, наведва? с?нагог? ? Кёльне, Рыме, Нью-Ёрку. Мног?я л?чыл? яго непарушным, але ён зраб?? вял?к?я крок?, у тым л?ку насустрач правасла?ным, – бы? сябрам Патрыярха Барталамея ?.
Пратэстанцк?я супольнасц? ад самага пачатку пантыф?кату Бэнэдыкта XVI став?л?ся да яго халаднавата, хоць ён ? бы? “найбольш евангел?чным” Папам за ?сю г?сторыю. На працягу ?сяго свайго служэння ? якасц? ?н?верс?тэцкага выкладчыка, б?скупа ? Папы ён спасыла?ся на Б?бл?ю як на прав?ла веры ? пастаянна нагадва?, што чалавек за?сёды залежыць ад любов? ? ласк? Божай. Менав?та пры яго ?дзеле была распрацавана сумесная з Сусветнай лютэранскай федэрацыяй Дэкларацыя на тэму вучэння аб апра?данн?. У 2011 г. адбылася с?мвал?чная сустрэча Папы з евангельск?м? хрысц?янам? ? а?густын?янск?м кляштары ? Эрфурце, дзе ён назва? Лютэра чалавекам, як? шука? Бога.
Ёзэф Ратцынгер бы? чалавекам, для якога на першым месцы стаял? пошук Бога ?, згодна з дэв?зам: “Супрацо?н?к пра?ды”, нясенне людзям пра?ды пра Бога з чалавечым абл?ччам – Бога, Як? аб’яв??ся ? Езусе Хрысце ? паядна?ся з нам?. “Сапра?днай праблемай нашага г?старычнага перыяду з’я?ляецца тое, што Бог зн?кае з гарызонту людзей, а са зн?кненнем святла, якое паходз?ць ад Бога, чалавецтва губляе арыенц?р. Весц? людзей да Бога, да Бога, як? прама?ляе з Б?бл??, – гэта найвышэйшы прыярытэт Касцёла ? Наступн?ка св. Пятра ? гэты момант”, - каза? ён.
11 лютага 2013 г., падчас Звычайнага публ?чнага канс?сторыя па канан?зацыйных справах, Бэнэдыкт XVI абвясц?? аб сва?м рашэнн? адмов?цца ад служэння на Пасадзе св. Пятра, прамов??шы так?я словы: “Разважы?шы гэта шмат разо? у сумленн? перад Богам, я набы? упэ?ненасць, што па прычыне сталага ?зросту мае с?лы недастатковыя, каб належным чынам ажыцця?ляць служэнне св. Пятра. Я цалкам усведамляю, што гэта служэнне ? сваёй духо?най сутнасц? пав?нна выконвацца не тольк? праз дзеянн? ? словы, а, не ? меншай ступен?, праз цярпенне ? мал?тву. Аднак, каб к?раваць лодкай св. Пятра ? абвяшчаць Евангелле ? сучасным свеце, сх?льным да хутк?х змен ? ?схваляваным пытанням?, як?я маюць вял?кае значэнне для жыцця веры, неабходная як с?ла цела, так ? духа, якая ? апошн?я месяцы аслабела ? мяне настольк?, што я пав?нен прызнаць сваю няздольнасць добра выконваць даручанае мне служэнне. Таму, цалкам усведамляючы сур’ёзнасць гэтага акта, у по?най свабодзе я зая?ляю, што я адма?ляюся ад служэння Рымскага Б?скупа, Наступн?ка св. Пятра”.
Пантыф?кат Бэнэдыкта XVI завяршы?ся 28 лютага 2013 г. Але на гэтым не завяршылася яго жыццё: жы? у Ватыкане, у кляштары “Mater Ecclesiae”, молячыся ? суперажываючы.
