Папская акадэм?я жыцця: старасць – Божы дар ? кашто?ны рэсурс
У тэксце нагадваецца, што пандэм?я паказала “?заемазалежнасць пам?ж ус?м? людзьм? ? ?снаванне моцнай няро?насц?”. Мы ?се апынул?ся ? моры падчас буры, але маем “розныя лодк?”: “найбольш уразл?выя тонуць штодзённа”. У сувяз? з гэтым ватыканская структура чарговы раз закл?кае пераасэнсаваць “мадэль разв?цця ?сёй планеты”.
У тэксце звяртаецца ?вага на с?туацыю пажылых падчас пандэм?? ? адзначаецца, што менав?та яны стал? першым? ахвярам? каронав?руса. Найбольшая колькасць смяротных выпадка? наз?ралася ? дамах для састарэлых асоб – месцах, прызначаных для “абароны самых уразл?вых члена? грамадства”. Ул?чваючы гэта, Папская акадэм?я жыцця адзначае патрэбу ? “новай канцэпцы?, новай парадыгме, якая дазвол?ць грамадству клапац?цца пра пажылых”.
У дакуменце падкрэсл?ваецца, што працягласць чалавечага жыцця пастаянна расце, у сувяз? з чым узн?каюць новыя культурныя, антрапалаг?чныя ? эканам?чныя выкл?к?. Паводле дадзеных Сусветнай арган?зацы? аховы здаро?я, у 2050 г. у свеце будзе нал?чвацца каля 2 м?льярда? людзей ва ?зросце за 60 гадо? – кожны пяты жыхар планеты будзе пажылым.
Апостальская Стал?ца закл?кае пераадолець стэрэатыпнае бачанне, згодна з як?м старасць л?чыцца “нешчасл?вым узростам”. “Быць пажылым – гэта Божы дар ? вел?зарны рэсурс, гэта здабытак, як? трэба клапатл?ва абараняць”, - падкрэсл?ваецца ? тэксце.
Звяртаецца ?вага на важнасць узн?кнення новых форм клопату аб пажылых людзях, як?я дазволяць ?м не адчуваць сябе самотным? ? пак?нутым?, а таксама спрыяння сустрэчы пам?ж пакаленням?. У дакуменце адзначаецца неабходнасць клопату пра духо?нае жыццё асоб сталага ?зросту, бо старасць – гэта “набл?жэнне не да канца, а да таямн?цы вечнасц?”. За?важаецца таксама, што “тольк? дзякуючы пажылым людзям моладзь можа знайсц? свае каран?, ? тольк? дзякуючы моладз? пажылыя могуць вярнуць сабе здольнасць марыць”.
Папская акадэм?я жыцця звяртае ?вагу на важнасць сведчання, якое старэйшае пакаленне можа можа даваць сваёй уразл?васцю. Такое сведчанне з’я?ляецца сапра?дным “вучэннем, жыццёвым урокам”, бо старасць – час по?нага даверу да Бога.
У дакуменце гучыць закл?к да грамадзянскай супольнасц?, Касцёла ? ?ншых рэл?г?йных традыцый, свету культуры, адукацы?, валантарыяту, эканом?к? ? сацыяльнай камун?кацы? паспрыяць ажыцця?ленню культурнай змены, якая будзе выражацца ? большым клопаце пра пажылых людзей ? стварэнн? хатняй атмасферы ? структурах, пакл?каных ?м дапамагаць.
