Рэал?зм ? надзея: ключавыя словы Папы да дыпламатычнага корпуса
У прамове Франц?шка аб “стане свету” у гэтым годзе варта звярнуць увагу, у прыватнасц?, на словы, прысвечаныя ?мацаванню напружанасц? пам?ж ?ранам ? ЗША. Папа ?жо выказва?ся па гэтым пытанн? ? нядзелю, 5 студзеня, па?тараючы закл?к да спынення далейшага росту супрацьстаяння, захо?ваючы “полымя дыялогу ? самакантролю ? по?най павазе да м?жнароднага правапарадку”. Гэты закл?к тычыцца ?с?х бако? ? з рэал?змам адлюстро?вае пагрозу ?цягнуць Бл?зк? Усход ? ?весь свет у канфл?кт з незл?чоным? наступствам?, - зазначы? Андрэа Тарн?ел?.
Кал? сёння цалкам справядл?ва, што ?вага засяроджана на разв?цц? крыз?су пам?ж ЗША ? ?ранам, ? на дадатковых пагрозах, як?я ён уя?ляе для ? без таго нестаб?льнага ?раку, спакутаванага ад война? ? тэрарызму, Франц?шак не спрашчае рэча?снасць. Ён узгавае пра шматл?к?я ?ншыя войны ? праявы нас?лля, вельм? часта забытыя. Ён зрывае завесу ма?чання аб лёсе С?ры?, нагадвае пра канфл?кт у Емене, як? перажывае сур’ёзны гуман?тарны крыз?с пры ра?надушнасц? м?жнароднай супольнасц?. Папа нагадвае пра Л?в?ю, а таксама пра нас?лле ? Бурк?на-Фасо, Мал?, Н?геры ? Н?геры?; нагадвае пра нас?лле супраць няв?нных людзей, сярод як?х нямала хрысц?ян, заб?тых за вернасць Евангеллю, ахвяр тэрарызма ? фундаментал?зма.
Таго, хто слуха? ц? прачыта? до?г? ? падрабязны перал?к крыз?са?, уключаючы тыя, што бушуюць у Лац?нскай Амерыцы ? выкл?каны несправядл?васцю ? эндэм?чнай карупцыяй, не можа не ?раз?ць той факт, што Франц?шак пача? сваю прамову з поглядам надзе?, той надзе?, якая для хрысц?ян з’я?ляецца фундаментальнай цнотай, якую, аднак, нельга аддзял?ць ад рэал?зма.
Надзея, як патлумачы? Папа, патрабуе таго, каб праблемы был? названы па ?мен?, каб была адвага пераадольваць ?х; не забываючы пра няшчасц?, выкл?каныя войнам?, што працягваюцца ?жо да?но, ? справакаваныя ?м? разбурэнн?; не забываючы пра абсурднасць ? амаральнасць гонк? ядзернага ?збраення ? канкрэтную пагрозу зн?шчэння свету; не забываючы аб недахопе паваг? да чалавечага жыцця ? годнасц?, аб недахопе ежы, вады ? медыцынскага забеспячэння, ад чаго пакутуе так шмат людзей, аб экалаг?чным крыз?се, як? яшчэ вельм? шмат людзей робяць выгляд, што не за?важаюць.
Спадзявацца магчыма, таму што ? свеце, як? здаецца асуджаным на нянав?сць ? муры, ёсць мужчыны ? жанчыны, як?я не скараюцца перад падзелам? ? не адварочваюць погляд у ?ншы бок ад тых, хто пакутуе; таму што ?снуюць л?дары, як?я прыналежаць да розных рэл?г?й, як?я сустракаюцца ? спрабуюць будаваць м?рны свет; таму што ёсць моладзь, якая ?мкнецца ?мацаваць чуласць дарослых да рызыка?, як?м падвяргаецца створаны свет, набл?жаючыся да кропк? незвароту. Мы можам спадзявацца, бо пасярод Бэтлеемскай ночы, Бог, Усемагутны Бог, вырашы? стаць дз?цяткам, нема?ляткам, слабым ? пакорным, каб перамагчы ? пакарыць сваёй бязмернай любо?ю ? сваёй м?ласэрнасцю.
