Сакрэт непрымусовага ?здзеяння
У гэтым выпуску а?тар працягвае разглядаць тэму ?здзеяння Касцёла на грамадска-пал?тычную рэча?снасць. Ён вылучае дзве магчымыя формы ?здзеяння: на?простую ? апасродкаваную. На?простая азначала б ператварэнне Касцёла ? адну з пал?тычных с?ла?, накшталт парты?. Гэта мела б кепск?я наступствы для асно?най м?с?? Касцёла – служэння сакрамэнта? ? прапаведавання Евангелля.
Аптымальнай формай уздзеяння ёсць апасродкаванае ?здзеянне, кал? Касцёл уплывае на светапогляд ? на маральныя ?стано?к? ? грамадстве, а тыя ? сваю чаргу могуць па?плываць уласна на пал?тычнае вымярэнне грамадскага жыцця. Пры так?м падыходзе Касцёл захо?вае сваю тоеснасць як духо?ная, панадпал?тычная с?ла. Пры гэтым застаецца ?нутры грамадства – таго самага грамадства, чальцы якога ?плываюць на пал?тыку. У дэмакратычных кра?нах уплываюць праз выбары, праз СМ? або непасрэдны ?дзел у пал?тычным жыцц?. У недэмакратычных гэты ?плы? значна абмежаваны, прынамс? ? кароткачасовай перспектыве. У до?гатэрм?новай жа перспектыве сукупнасць маральных пераканання?, як?я Касцёл фармуе ? грамадстве, могуць прывесц? – або значна спрычн?цца – да с?стэмных змена?.
