Няма ?дэальных дзяржа?
У старажытнагрэчаскай ф?ласоф?? мы знаходз?м розныя меркаванн? аб дэмакраты?. Платон став??ся да яе адмо?на з-за таго, што ? ёй акумулявалася зменл?васць ? м?нучасць гэтага свету. Ён мары? пра ?дэальную дзяржаву. А ? яго выпадку гэта азначала не стольк? “добрая для жыцця”, кольк? трывалая, непадатл?вая на змены. Дзяржава, дзе рэал?зуецца ?дэал мудрасц?. А мудрасць – паводле яго – гэта н?што ?ншае, як удзел у жыцц? Бога!
Не дз??на, што для мног?х пакалення? хрысцянск?х мысляро? разважанн? Платона пра ?дэальную дзяржаву моцна перагукал?ся з ?дэяй Божага Валадарства. Мног?я магл? займець уражанне, што Платон выпрацава? праект “Божага Валадарства на зямл?”, што дзяржава, пабудаваная паводле платона?ск?х рэкамендацый, будзе коп?яй Божага Валадарства.
Ёсць, аднак, адна ?стотная рэч, якую мног?я з гэтых мысляро? прапусц?л?: Божае Валадарства – гэта тое, што ?н?цыюе ? ажыцця?ляе Езус, як? з’я?ляецца другой Божай Асобай, якая стала чалавекам. Божае Валадарства – гэта не справа рук ф?лосафа?, манарха? або ваяро?, а справа менав?та Божая. Спроба пабудаваць ?дэальную дзяржаву чалавечым? с?лам? – рэч заведама правальная, як правальнай была ?дэа пабудовы Вав?лонскай вежы – вежы, якая сягала б нябёса?.
