За кратам? “Regina Coeli”: Франц?шак прынёс надзею ? Евангелле
Аляксандр Амяльчэня - Vatican News
"За?сёды ? Вял?к? чацвер для мяне было важна прыходз?ць у турму, каб, як Езус, здзейсн?ць абрад умывання ног. Сёлета я не магу гэтага зраб?ць, але магу ? хачу быць побач з вам?. Малюся за вас ? вашыя сем'?", - гэтым? словам? Папа звярну?ся да вязня? пен?тэнцыярнай установы “Regina Coeli”, якую наведа? 17 красав?ка 2025 года, нягледзячы на няда?няе 38-дзённае лячэнне ? кл?н?цы “Джэмэлл?”.
"Свабода!", "Пам?лаванне!", "Ойча, ойча!", "Мы з табой!" – гэтыя ? ?ншыя вокл?чы гучал? з вокна? трох секцый турмы, што ?звышаюцца над цэнтральнай ратондай, дзе знаходз?цца статуя Мац? Божай з Дз?цяткам Езусам. Крык? был? настольк? гучным?, што заглушал? слабы, але цвёрды голас Франц?шка.
"Кожны раз, кал? я ?ваходжу ? такое месца, я задаю сабе пытанне: чаму яны, а не я?"
Гэтым? словам? Пантыф?к падзял??ся сва?м? ?ражанням? ад наведвання з групай журнал?ста?, як?я чакал? яго каля ?ваходу. Ён правё? у турме каля па?гадз?ны, в?таючы вязня? ? персанал гэтай старажытнай установы, якая знаходз?цца ? раёне Трастэвэрэ ? была пера?творана з кляштара ? турму ? 1881 годзе.
Падчас в?з?ту Папа падары? вязням кн?г? Евангелля ? ружанцы, затрымл?ваючыся ля кожнага з прысутных. Хтосьц? станав??ся на кален?, хтосьц? цалава? яму руку ц? сх?ля? лоб да ?нвал?днага крэсла, на як?м знаходз??ся Пантыф?к. "Дай мне яшчэ адно, кал? ласка, я скора выйду ? хачу падарыць яго маёй сястры", - папрас?? адз?н з маладых людзей, падымаючыся са свайго крэсла.
"Мал?цеся за мяне"
Гэтыя словы Франц?шак некальк? разо? па?тары? падчас в?з?ту, асабл?ва кал? пасыла? рукой пацалунк? прысутным ? тым, хто глядзе? праз краты, кал? белы "Fiat 500 L" уязджа? у двор турмы каля 15.00 пад апладысменты пал?цэйск?х. "Мал?ся за нас!" - крычал? яму вязн?, на што Папа адказва?, падымаючы вял?к? палец угору.
Фердынанда, як? знаходз?цца ? зняволенн? з снежня, перада? Святому Айцу зап?ску са словам?: "Няхай святло Пана асвятляе маё жыццё ? жыццё маёй сям'?. Дзякуй, Папа, за тое, што ?дасто?? нас сваёй прысутнасцю". Франц?шак спыта?ся пра яго сям'ю ? запэ?н??: "Малюся за цябе". Пасля гэтага юнак расплака?ся: "Я н?кол? не бачы? Папу! Не дума? сустрэць яго ? турме".
Кожны з вязня? ме? сваю г?сторыю болю, якой хаце? падзял?цца з Пантыф?кам. Ма?ра, 65-гадовы "рымлян?н з Рыма", як ён сябе з гонарам прадстав??, папрас?? перадаць пасланне: "Хаце? сказаць Папу, каб ён працягва? настойваць на м?ры ? гэтым свеце, як? ?дзе ? тэхналог??". Побач з ?м Алесандра, 56 гадо?, умольва? перадаць прыв?танне сва?м дзецям, В?кторы? Рамане ? Габрыэлю, ? ?х мац?: "Не бачы? ?х васямнаццаць месяца?. Пасылаю ?м вял?к? пацалунак".
Бацько?ская клапатл?васць да тых, каго грамадства часта забывае
Капелан турмы айцец В?торыа Тран?, шматгадовы духо?ны апякун гэтай складанай ? параненай супольнасц?, падзял??ся сва?м? ?ражанням? з ватыканск?м? журнал?стам?: "Сённяшн? жэст Пантыф?ка мае глыбокае, с?мвал?чнае значэнне – у ?м адлюстравалася бацько?ская клапатл?васць да людзей, як?я апынул?ся ? цяжк?х жыццёвых абстав?нах. Турэмная рэча?снасць закранае не тольк? самых вязня?, але ? ?с?х, хто штодзённа служыць у гэтых сценах, хто нясе адказнасць за к?раванне ?становай – гэта сапра?ды няпростая м?с?я. Святы Айцец не жада?, каб Вел?кодныя святы прыйшл? без таго, што ён так глыбока нас?? у сва?м сэрцы – м?ласэрнай прысутнасц? сярод тых, каго грамадства часта забывае".
Гэты в?з?т ста? працягам традыцы? Папы Франц?шка наведваць месцы зняволення ? першы дзень Вел?коднага трохдзення, як ён раб?? на працягу 12 гадо? свайго пантыф?кату ? раней у Буэнас-Айрэсе.
