Папа ? Папяльцовую сераду: звярнуцца ?с?м сэрцам да Бога
Марыя Валодз?на - Vatican News
“Стацыйная” л?тург?я прайшла на Авенц?не – адным з рымск?х пагорка?, дзе размешчаны старажытныя хрысц?янск?я храмы. Працэс?я працягнулася ад касцёла святога Анзэльма да баз?л?к? святой Саб?ны, дзе прайшла святая ?мша з абрадам благасла?лення ? пасыпання гало? попелам.
Гам?л?ю ад ?мя Святога Айца, як? знаходз?цца ? шп?тал?, прачыта? Вял?к? Пен?тэнцыярый, кардынал Дэ Данац?с. У ёй нагадвалася аб тым, што попел – гэта знак таго, хто мы ёсць, але таксама ? надзея на тое, к?м будзем. Попел нагадвае нам аб тым, што мы прах, але ? нясе надзею, таму што Езус памёр ? ?васкрос, адары?шы нас надзеяй на Бога. Так?м чынам, Вял?к? пост – гэта шлях, як? вядзе нас да Вял?кадня, балансуючы пам?ж усведамленнем нашай слабасц? ? надзеяй на тое, што напрыканцы шляху нас чакае Уваскрослы.
Прымаючы попел, мы сх?ляем галовы, каб заз?рнуць ?нутр сябе ? нагадаць пра м?малётнасць нашага жыцця: мы прах, з праху был? створаны, ? ? прах вернемся. Чалавечая прырода слабая: хваробы, стомленасць, пакуты, страх? ? ня?дачы паказваюць накольк? ?разл?выя мы ? нашы сем'?. Мы таксама адчуваем нашу ня?пэ?ненасць ? бездапаможнасць перад абл?ччам несправядл?васц?, прадузятасц?, гвалту, эксплуатацы? рэсурса? Зямл? ? война? пам?ж народам?. Нарэшце, попел нагадвае нам пра рэальнасць смерц?, якую сучаснае грамадства ?мкнецца не за?важаць, але з якой мы пав?нны л?чыцца.
Вял?к? пост, аднак, таксама з'я?ляецца запрашэннем адрадз?ць у нас надзею. Ён заахвочвае нас узняць галовы да Хрыста, як? па?ста? з бездан? смерц?. Ён прыня? нашу зямную прыроду, памёр за нас ? прым?ры? нас з Айцом. Як кажа апостал Павел: “Таго, хто не веда? граху, Ён учын?? грахом замест нас” (2 Кар 5:21).
Гэтая надзея надае сэнс нашаму жыццю. Без яе чалавеку было б наканавана пакутаваць ад смутку ? роспачы, асабл?ва перад абл?ччам смерц?. Гэтая надзея падтрымл?вае нас у момант слабасц?, дае ?пэ?ненасць у Божым прабачэнн?. Як каза? Бэнэдыкт XVI, чалавек – гэта прах, ? ? прах вернецца, але ? вачах Бога гэта кашто?ны прах, таму што Бог ствары? чалавека для не?м?ручасц? (Агульная а?дыенцыя, 17 лютага 2010 года).
З попелам на галаве рушым мы наперад да надзе? на Вял?кдзень. “Давайце зно? зроб?м Бога цэнтрам нашага жыцця, каб памяць аб тым, хто мы ёсць – уразл?выя ? смяротныя, як попел не ветры, – была, нарэшце, асвечана надзеяй Уваскрослага”, - закл?ка? Папа. Арыентуючыся на Бога, мы станов?мся знакам надзе? для свету: дзякуючы м?ласц?не мы вучымся дзял?цца, дзякуючы мал?тве адкрывацца на Бога, дзякуючы посту – разумець, што мы жывем не тольк? для задавальнення патрэба?, але прагнем любов? ? ?сц?ны.
“З тых часо?, кал? Пан прыйшо? у гэты свет, г?сторыя Зямл? стала г?сторыяй Неба. Бог ? чалавек звязаны адным лёсам. Ён змые з нас попел смерц?, каб дазвол?ць нам заззяць новым жыццём. З гэтай надзеяй у сэрцы давайце пачнём наш шлях. ? прым?рымся з Богам”, - закл?ка? Папа Франц?шак.
