Папа: Езус не ба?цца набл?з?цца да грэшн?ка, нават самага зацятага
Аляксандр Панчанка - Vatican News
Франц?шак нап?са? прадмову да кн?г? амерыканскага езу?та, ксяндза Джэймса Марц?на, Лазар, выйдз? вонк?! (Lazzaro, vieni fuori!), якая 4 чэрвеня 2024 года з’яв?цца на пал?цах кн?гарня?. Яна была падрыхтавана ? Ватыканск?м выдавецтве (LEV) ? прысвечана евангельскай г?сторы? пра “самы вял?к? цуд Езуса” – уваскрашэнне Лазара.
“Б?бл?я – гэта спажытак, неабходны нам для жыцця, гэта “любо?ны л?ст”, з як?м Бог спрадвеку звяртаецца да людзей ус?х часо? ? месца?. Захо?ваць Божае слова, люб?ць Б?бл?ю, нас?ць яе з сабой кожны дзень, пакла?шы ? к?шэню маленьк? асобн?к Евангелля, можа нават шукаць яго ? смартфоне перад важнай сустрэчай, дал?катнай размовай, у момант адчаю... усё гэта дапамагае нам зразумець, што Святое П?санне – гэта жывы арган?зм, адкрытая кн?га, жывое сведчанне пра Бога, як? не памёр ? не бы? пахаваны на пыльных пал?цах г?сторы?, а за?сёды ?дзе разам з нам?, нават сёння”, - зазначы? Пантыф?к.
Святы Айцец падкрэсл?? таксама, што “Евангелле – вечнае ? канкрэтнае, яно тычыцца як нашага духо?нага жыцця, так ? г?сторы? ? па?сядзённасц?”, бо “Езус не проста каза? пра вечнае жыццё, Ён падары? яго. Ён не проста сказа?: “Я – уваскрасенне”, але ?васкрас?? Лазара, як? бы? мёртвы тры дн?”.
Папа за?важы?, што хрысц?янская вера – гэта пастаяннае ?заемадзеянне пам?ж вечным ? часовым, нябесным ? зямным, боск?м ? чалавечым. “Кал? б яно было тольк? “зямным”, што б адрозн?вала яго ад добрай ф?ласоф??, структураванай ?дэалог??, добра сфармуляванай думк?, якая застаецца тольк? такой, ад тэоры?, якая застаецца адарванай ад часу ? г?сторы?? А кал? б хрысц?янства тычылася тольк? таго, што будзе “потым”, выключна вечнасц?”, гэта было б “здрадай выбару Бога”, як? вырашы? уцелав?цца, каб “г?сторыя людзей магла адпавядаць Божаму Валадарству, была часам ? месцам, дзе прарастае м?р, пасяляецца надзе?, а любо? дае жыццё”, - патлумачы? Святы Айцец.
Пантыф?к закл?ка? убачыць у постац? евангельскага Лазара кожнага з нас. “Мы таксама сябры Езуса, мы таксама часам “памерлыя” з-за нашага граху, нашых недахопа? ? нявернасц?, роспачы, якая прыгнятае нас ? зн?шчае нашы душы. Але Езус не ба?цца набл?з?цца да нас, нават кал? мы “смярдз?м”, як мярцвяк, пахаваны тры дн? таму. Езус не ба?цца н? нашай смерц?, ан? нашага граху. Ён спыняецца тольк? перад закрытым? дзвярыма нашага сэрца, як?я адчыняюцца выключна знутры ? як?я мы зачыняем на два замк?, кал? думаем, што Бог не можа прабачыць нас”, - падкрэсл?? Папа.
Франц?шак нагада?, што кепск? пах памерлага Лазара – гэта “метафара ?нутранага гн?ення”, якое грэх спараджае ? нашых душах. Але “Езус не ба?цца падысц? да грэшн?ка, кожнага грэшн?ка, нават самага зацятага ? нахабнага. Ён мае тольк? адз?н клопат: каб н?хто не згуб??ся, каб н?хто не страц?? магчымасц? адчуць по?ныя любов? абдымк? Айца”, - адзначы? Пантыф?к, падкрэсл?ваючы, што “праца Бога заключаецца ? тым, каб прабачаць”.
Папа нагада?, што ?се людз? прызначаны для вечнага жыцця, якое чакае нас пасля смерц?, ? якога мы можам дакрануцца ?жо тут, “кал? жывём не эга?змам, што засмучае нас, а любо?ю, якая пашырае нашы сэрцы”. “Мы створаны для вечнасц?”, ? ?васкашэнне Лазара сведчыць пра гэта, - нап?са? напрыканцы прадмовы Святы Айцец.
