Святы Айцец: ц? мы яшчэ здольныя жыць чаканнем Пана?
Аляксандр Панчанка - Vatican News
Увечары 2 лютага 2022 года ? ватыканскай баз?л?цы святога Пятра Франц?шак узначал?? урачыстую л?тург?ю з нагоды свята Ахвяравання Пана ? ХХVI?? Сусветнага дня кансэкраванага жыцця. Яна распачалася працэс?яй са свечкам?, у якой брал? ?дзел шматл?к?я прадста?н?к? ?нстытута? кансэкраванага жыцця ? таварыства? апостальскага жыцця, прысутныя ? Рыме.
У гам?л?? Пантыф?к указа? на прыклад евангельск?х С?мяона ? Ганны, як?я з цярпл?васцю, бадзёрасцю духа ? трываласцю ? мал?тве чакал? прыйсця Пана. Гэта был? пажылыя людз?, але яны мел? “маладосць у сэрцах”, падобных да “за?сёды запаленай паходн?”; пазнал? шмат цяжкасцей у жыцц?, але не “адправ?л? на пенс?ю” надзею, таму дачакал?ся прыйсця Мес?? ? был? здольным? распазнаць ? прыняць Яго.
“Браты ? сёстры, чаканне Бога важнае таксама для нас, для нашага шляху веры. Кожны дзень Пан наведвае нас, прама?ляе да нас, адкрываецца нечаканым чынам, а напрыканцы жыцця ? часо?, прыйдзе. Таму Ён сам закл?кае нас заставацца бадзёрым?, чуваць, быць упартым? ? чаканн?. Найгоршае, што можа здарыцца з нам?, гэта сл?згануць у “духо?ны сон”: усып?ць сэрца, зраб?ць нячулай душу, заарх?в?раваць надзею ? цёмных кутках расчаравання ? роспачы”, - папярэдз?? Папа.
“Я думаю пра вас, кансэкраваныя браты ? сёстры, пра дар, як?м вы з’я?ляецеся, думаю пра ?с?х нас, сучасных хрысц?ян: ц? мы яшчэ здольныя жыць чаканнем? Ц? не занадта мы занятыя сам?м? сабой, рэчам? ? напружаным рытмам штодзённага жыцця, забываючыся пра Бога, як? за?сёды прыходз?ць? Ц? не занадта мы захапляемся нашым? добрым? справам?, рызыкуючы ператварыць таксама манаскае ? хрысц?янскае жыццё ? “шмат спра?, як?я трэба раб?ць” ? занядбо?ваючы штодзённы пошук Пана? Ц? не рызыкуем мы часам планаваць асаб?стае ? супольнае жыццё на разл?ку магчымага поспеху, замест таго, каб з радасцю ? пакорай вырошчваць маленькае зерне, даверанае нам, з цярпл?васцю тых, хто сее, не прэтэндуючы н? на што, ? тых, хто ?мее чакаць часо? ? сюрпрыза? Бога? Мы пав?нны прызнаць, што часам губляем гэту здольнасць чакання. Гэта залежыць ад розных перашкод, ? сярод ?х я хаце? бы падкрэсл?ць дзве”, - сказа? Папа.
У першую чаргу Пантыф?к згада? занядбанне духо?нага жыцця. “Гэта здараецца, кал? стомленасць бярэ верх над здз??леннем, кал? звычка замяняе энтуз?язм, кал? мы губляем настойл?васць на духо?ным шляху, кал? негаты?ны досвед, канфл?кты або плёны, як?я, здаюцца запозненым?, ператвараюць нас у сумных ? азлобленых людзей”, - сказа? Папа, нагадваючы, што ? манаскай супольнасц? – як ? ? кожнай ?ншай – азлобленыя ? змрочныя людз? “робяць цяжк?м паветра”. “Таму неабходна аднав?ць страчаную ласку: праз ?нтэнс??нае духо?нае жыццё вярнуцца да духу радаснай пакоры, ма?кл?вай удзячнасц?”, - адзначы? Пантыф?к, закл?каючы практыкаваць адарацыю ? “канкрэтную мал?тву, якая змагаецца ? заступаецца, здольную абудз?ць жаданне Бога, былую любо?, захапленне першага дня ? водар чакання”.
Другая небяспека – гэта прыстасаванне да стылю свету, якому ?ласц?выя хутк? рытм, жаданне “?сяго ? адразу”, празмерны актыв?зм, барацьба з жыццёвым? страхам? ? трывогам? ? “язычн?цк?х кап?шчах спажывецтва ? забавах любым коштам”. Папа адзначы?, што ? так?х умовах чаканне нялёгкае, бо яно патрабуе “здаровай пас??насц?, мужнасц? запавольвацца, не дазваляць быць прыгнечаным? дзейнасцю, вызваляць у сабе месца для дзеяння Бога, як вучыць хрысц?янская м?стыка”.
“Таму будзем уважл?вым?, каб дух свету не ?вайшо? у нашы манаск?я супольнасц?, касцёльнае жыццё ? шлях кожнага з нас, ?накш мы не прынясём плёну. Хрысц?янскаму жыццю ? апостальскай м?с?? патрэбна чаканне, выспелае ? мал?тве ? штодзённай вернасц?, каб вызвал?ць нас ад м?фа аб эфекты?насц?, ад апантанасц? ?трыманнем ?, перш за ?сё, ад прэтэнз?? замкнуць Бога ? нашых катэгорыях, таму што Ён за?сёды прыходз?ць непрадказальна, у часы, як?я не з’я?ляюцца нашым?, ? не так?м чынам, як?м чакаем мы”, - сказа? Папа, закл?каючы культываваць “мал?тву чакання” ? навучыцца добрай “пас??насц? Духа”, каб быць здольным? адкрыцца на нав?ну Бога.
