杏MAP导航

Аляксандр Амяльчэня - Vatican News

“Нястомны шукальн?к ?сц?ны”, “ген?яльны мысляр”, “уважл?вы да матэрыяльных патрэб кожнага”, “закаханы ? Хрыста”, “хрысц?ян?н выключнай рацыянальнасц?” ? “вял?знага ? ня?рымсл?вага розуму”. Гэта некаторыя з азначэння? французскага матэматыка ? ф?з?ка, як?я Франц?шак выкарысто?вае ? сва?м разважанн?.

“Вел?ч ? галеча чалавека”, - тлумачыць Святы Айцец, - гэта парадокс, як? знаходз?цца ? цэнтры разважання? ? паслання Паскаля, як? нарадз??ся 19 чэрвеня 1623 года ? Клермоне ? цэнтральнай Францы? ? памёр 19 жн??ня ва ?зросце ?сяго 39 гадо? у 1662 годзе ? Парыжы.

З дзяц?нства ? на працягу ?сяго жыцця, нагадвае Папа, “ён шука? ?сц?ну” ? з зразуменнем “адсочва? яе знак?, асабл?ва ? гал?не матэматык?, геаметры?, ф?з?к? ? ф?ласоф??”. Яго асно?ная паз?цыя – гэта “зачараваная прых?льнасць да рэча?снасц?”, якая вяла яго да адкрыцця на ?ншыя вымярэнн? веда?, а таксама на грамадства.

У сва?м л?сце Пантыф?к мае намер падкрэсл?ць тое, што ? думках ? ? жыцц? Паскаля здаецца яму прыдатным, “каб заахвоц?ць хрысц?ян нашага часу ? ?с?х людзей добрай вол? ? пошуку сапра?днага шчасця”.

Папа перакананы, што “розум ? жывая вера Паскаля, як? хаце? паказаць, што хрысц?янская рэл?г?я “годная пашаны, таму што добра пазнала чалавека”, ? “годная любов?, таму што абяцае сапра?днае дабро”, могуць дапамагчы нам прасунуцца наперад праз цемру ? няшчасц? гэтага свету”.

Гарачая любо? Паскаля да Хрыста “? служэнне бедным был? не стольк? знакам пералому ? духу гэтага адважнага вучня, кольк? знакам паглыблення ? евангельск? радыкал?зм, прасо?вання да жывой ?сц?ны Пана, з дапамогай ласк?”.

Тэма, якая больш за ?сё ц?кав?ла чалавека ? той час ? сёння, нагадвае Папа, “гэта ?нтэгральны сэнс нашага лёсу, нашага жыцця ? нашай надзе?, якая распасц?раецца на шчасце”. У паскале?ск?м творы Думк? мы знаходз?м фундаментальны прынцып – “рэча?снасць вышэйшая за ?дэю”. Святы Айцец л?чыць, што мы пав?нны памятаць пра гэта сёння, кал? “смяротныя ?дэалог??, ад як?х мы працягваем пакутаваць у эканам?чнай, сацыяльнай, антрапалаг?чнай ? маральнай сферах, утрымл?ваюць тых, хто ?дзе за ?м? ?нутры бурбалак веры, дзе ?дэя замян?ла рэальнасць”.

Паскаль з рэал?змам нагадвае, што ?снуе “невыносная дыспрапорцыя пам?ж, з аднаго боку, нашым бясконцым жаданнем быць шчасл?вым? ? ведаць пра?ду, а з другога – нашым абмежаваным розумам ? нашай ф?з?чнай слабасцю, якая вядзе да смерц?”.

Менав?та хрысц?ян?н "хоча гаварыць пра Езуса Хрыста тым, хто паспешл?ва заключае, што няма паслядо?ных падста? для веры ? ?сц?ны хрысц?янства", бо ён ведае, "што змешчанае ? Аб’я?ленн?, не тольк? не супярэчыць патрабаванням розуму, але дае неймаверны адказ, да якога н? адна ф?ласоф?я не магла б прыйсц? самастойна".

Ф?лосаф таксама анал?зуе “?нту?ты?ны розум”, як? ён называе “сэрцам”: “Мы спазнаем рэча?снасць, - п?ша ён, - не тольк? розумам, але ? сэрцам”. Боск?я ?сц?ны, каментуе Франц?шак, “так?я як тое, што Бог, Як? ствары? нас, ёсць любо?, што Ён ёсць Айцец, Сын ? Дух Святы”, “не даказальныя розумам, але могуць спазнавацца з упэ?ненасцю веры, ? затым перадавацца ад духо?нага сэрца да рацыянальнага розуму, як? прызнае ?х пра?дз?вым? ?, у сваю чаргу, можа ?х выкрыць”.

У заключэнне Пантыф?к анал?зуе сувязь Паскаля з янсен?змам ? пелаг?ян?змам. Ён адзначае, што апошняя паз?цыя ф?лосафа, перад яго смерцю, адносна ласк? з'я?ляецца “цалкам катал?цкай”, у прыватнасц? тое, што Бог “хоча, каб усе людз? был? зба?лены ? прыйшл? да пазнання ?сц?ны”.

На парозе смерц?, п?ша адз?н з яго б?ёграфа?, “ён ме? вял?кае жаданне памерц? сярод бедных”. Пасля прыняцця сакрамэнта? яго апошн?м? словам? был?: “Няхай Бог н?кол? не пак?дае мяне”.

Свой апостальск? л?ст Франц?шак завяршае пажаданнем, каб “яркая праца ? прыклад жыцця” Блеза Паскаля, “так глыбока ахрышчанага ? Езусе Хрысце”, дапамагл? нам “?сц? шляхам пра?ды, навяртання ? любов?”.