Франц?шак у Канадзе: Касцёл пакл?каны быць домам прым?рэння
Аляксандр Панчанка - Vatican News
Касцёл пав?нен быць домам для ?с?х – адкрытым ? ?нклюз??ным, сапра?днай сям’ёй Божых дзяцей, - падкрэсл?? Пантыф?к, звяртаючыся да верн?ка? Нацыянальнай параф?? першых народа?, метыса? ? ?ну?та?. Гэты статус эдмантанск? касцёл атрыма? у 1991 годзе. Ён таксама з’я?ляецца важным асяродка? для м?гранта? ? бежанца?.
Папа выказа? удзячнасць мясцовым верн?кам за бл?зкасць да бедных ? за гасц?ннасць. У той жа час ён за?важы?, што “? Касцёле да добрага зерня прымешвацца каласо?н?к”. “Менав?та з прычыны гэтага каласо?н?ка я хачу здзейсн?ць “п?л?грымку пакаяння”, успам?наючы пра зло, якое спазнал? карэнныя народы з боку мног?х хрысц?ян, з болем просячы за яго прабачэння”, - сказа? Святы Айцец.
Пантыф?к засяродз?? свае думк? на важнасц? прым?рэння. Ён падкрэсл??, што прым?рэнне, здзейсненае Хрыстом, не было “знешн?м пагадненнем аб м?ры”, нечым “накшталт кампрам?су для задавальнення бако?”. Яно не было таксама “м?рам, што ?па? з неба”, але паяднаннем дзвюх далёк?х рэальнасцей адна ад адной, якое Езус здзейсн?? праз крыж. Так?м чынам крыж ста? дрэвам жыцця.
Франц?шак нагада? пра вял?к? с?мвал?зм дрэва ? ?ндзейскай культуры: злучанае з зямлёй караням?, яно насычае к?слародам праз л?сце ? корм?ць нас сва?м? пладам?. Таксама ? на дрэве крыжа “боль ператвараецца ? любо?, смерць у жыццё, расчараванне ? надзею, пак?нутасць у згуртаванасць, аддаленасць у адз?нства”, - падкрэсл?? Папа.
“Вось у як?м напрамку трэба ?сц?: разам глядзець на Хрыста, на падманутую любо?, укрыжаваную за нас; глядзець на ?крыжаванага Езуса ? мног?х вучнях школ-?нтэрната?. Кал? мы хочам прым?рыцца пам?ж сабой ? ? сябе, прым?рыцца з м?нулым, прым?рыцца са спазнаным злом ? параненай памяццю, з тра?матычным? падзеям?, як?я не можа аздарав?ць н?якае чалавечае суцяшэнне, трэба ?здымаць поз?рк да ?крыжаванага Езуса ? чэрпаць м?р ад Яго алтара”, - закл?ка? Пантыф?к.
Яшчэ адз?н аспект прым?рэння заключаецца ? тым, што Езус прым?ры? нас у адз?ным целе, як?м ёсць Касцёл. “Касцёл – гэта жывое цела прым?рэння”, але “гледзячы на непазбы?ны боль, як? мног?я спазнал? ? гэтых месцах, у касцёльных структурах, можа адчуваць тольк? гне? ? сорам”, - сказа? Франц?шак, дадаючы, што ?сё гэта здарылася, бо людз? паддал?ся духу гэтага свету, не наследавал? лог?ку Бога. Святы Айцец нагада?, што Бог н?кол? “не прымушае, не душыць, не прыц?скае”: Ён “люб?ць, вызваляе ? пак?дае свабодным?”, “прапануе Сябе проста ? пакорна, у нас жа за?сёды ёсць спакуса навязаць Яго ? навязаць сябе ? ?мя Яго”.
Пантыф?к пажада?, каб Касцёл за?сёды бы? месцам, дзе людз? прызнаюць адз?н аднаго братам? ? сёстрам?, прымаюць культуру ?ншага, дазваляюць, каб “м?стыка прабывання разам, якая вельм? падабаецца Святому Духу, спрыяла аздара?ленню параненай памяц?”.
