Пантыф?к: старасць можа быць часам духо?нага роскв?ту
Аляксандр Панчанка – Vatican News
Працягваючы катэхетычны цыкл, прысвечаны старасц?, Франц?шак звярну? увагу на духо?ную адчувальнасць, уласц?вую пажылым людзям. У якасц? прыкладу ён указа? на сведчанне С?мяона ? Ганны з Евангелля святога Лук?, адз?ным сэнсам жыцця як?х было чаканне прыйсця Мес??, якога яны змагл? распазнаць у Дз?цятку Езусе.
Папа за?важы?, што вернасць у чаканн? абвастрае пачуцц?. “Старасць, так ц? ?накш, аслабляе адчувальнасць арган?зма”, але “Святы Дух роб?ць больш вострым? пачуцц? душы”, каб не прапусц?л? моманту прыйсця Пана ? был? яшчэ больш гатовым? прыняць Яго”, - запэ?н?? Пантыф?к.
На думку Святога Айца, сёння як н?кол? патрэбны пажылыя людз?, надзеленыя “духо?ным? пачуццям? ? здольныя распазнаваць Божыя знак?, сапра?дны Божы знак, як?м ёсць Езус”.
Ён за?важы?, што зн?кненне духо?най адчувальнасц? з’я?ляецца “шырока распа?сюджаным с?ндромам у грамадстве, якое культывуе ?люз?ю вечнай маладосц?”, а “самая небяспечная рыса” гэтай з’явы заключаецца ? несвядомасц?. Чалавек можа ?гнараваць страту адчувальнасц? душы на працягу до?гага часу, не за?важаць яе, не распазнаваць прысутнасць Бога ц? прысутнасць зла: у вын?ку ён не разумее н? спагады, н? л?тасц?, не адчувае н? сораму, н? згрызота? сумлення, н? ?ласнай адказнасц?, н? болю за ?ншых.
Папа падкрэсл??, што “першай ахвяр гэтай згубы адчувальнасц?” становяцца менав?та пажылыя людз?. “У грамадстве, якое адчувальнае тольк? да задавальнення?, змяншаецца ?вага да ?разл?вых ? пераважые спаборн?цтва пераможца?”, - папярэдз?? Святы Айцец.
Пантыф?к зазначы?, што нават ?нклюз??ная рыторыка – рытуальная формула любога пал?ткарэктнага дыскурса – пакуль не прынос?ць сапра?дным змен у практыку нармальнага су?снавання: “культура сацыяльнай пяшчоты прарастае з цяжкасцю”, а “дух агульначалавечага братэрства станов?цца н?быта адзенем, якое больш не ?жываецца, на якое трэба тольк? глядзець, як у музе?...”, - з жалем зазначы? Франц?шак.
Святы Айцец л?чыць, што ? гэтым кантэксце важным з'я?ляецца прыклад святых С?мяона ? Ганны, “адчувальных да Духа”, як?я распазнал? ? Дз?цятку Езусе “надзейны знак в?з?ту Бога” ? пагадз?л?ся быць не гало?ным? дзеючым? асобам?, а ?сяго тольк? сведкам?. С?мяон ? Ганна адчул? монцае ?зрушанне ? суцяшэнне, таму што “магл? ?бачыць ? абвяшчаць тое, што г?сторыя ?х пакаленне не згуб?лася ? змарнавалася”, - сказа? Папа, падкрэсл?ваючы, што тольк? духо?ная сталасць можа даць такое пакорнае ? асляпляльнае сведчанне, робячы яго а?тарытэтным ? ?зорным для ?с?х.
