杏MAP导航

Працягваючы цыкл катэхез аб наступствах пандэм?? каронав?руса, Святы Айцец звярну? увагу на важнасць клопату пра бл?жн?х ? Божае стварэнне. Паводле яго, здольнасць браць на сябе клопат пра ?ншых – гэта залатое прав?ла нашай чалавечнасц?, вын?кам якога з’я?ляюцца здаро?е ? надзея.

“Гэтым клопатам мы пав?нны агарнуць таксама наш супольны дом: зямлю ? кожнае стварэнне. Усе формы жыцця ?заемазвязаны, а наша здаро?е залежыць ад здаро?я экас?стэм, як?я Бог ствары? ? аб як?х нам загада? клапац?цца. Зло?жыванне ?м? – цяжк? грэх, як? нясе шкоду, вядзе да зла ? хвароб. Лепшым супрацьяддзем ад такога неналежнага выкарыстання нашага супольнага дому з’я?ляецца суз?ранне”, - зазначы? Пантыф?к.

Кал? людз? не ?меюць спын?цца, захапляючыся прыгажосцю стварэння, яно станов?цца прадметам эксплуатацы?. Але наш супольны дом, гэта не проста “рэсурс”. Любое стварэнне кашто?нае само па сабе, “адлюстро?ваючы, кожнае па-свойму, святло бясконцай мудрасц? ? дабрын? Бога”.

Без суз?рання можна з лёгкасцю ?пасц? ? не?ра?наважаны ? высакамерны антрапацэнтрызм, як? пераацэньвае ролю чалавека, ставячы яго на месца абсалютнага ?ладара ?с?х ?ншых стварэння?. Скажоная ?нтэрпрэтацыя б?бл?йных тэкста? аб стварэнн? паспрыяла з’я?ленню такога памылковага погляду, як? прывё? да эксплуатацы? зямл?.

“Мы л?чыць сябе цэнтрам, прэтэндуем заняць месца Бога ? так?м чынам парушаем гармон?ю стварэння, гармон?ю Божай задумы. Мы станов?мся драпежн?кам?, забываючы пра наша пакл?канне абаронца? жыцця. Вядома, мы можам ? пав?нны апрацо?ваць зямлю, каб жыць ? разв?вацца. Але праца – не с?нон?м эксплуатацы?. Яна за?сёды пав?нна суправаджацца клопатам: араць ? абараняць, апрацо?ваць ? клапац?цца… Вось наша м?с?я. Мы не можам прэтэндаваць на рост матэрыяльнага ?зро?ню без клопату пра супольны дом, як? нас прымае. Нашы самыя бедныя браты ? наша Мац? Зямля стогнуць ад шкоды ? несправядл?васц?, як?я мы чын?м, ? закл?каюць змян?ць к?рунак, закл?каюць нас да навяртання: клапац?цца пра зямлю, пра стварэнне”, - сцвердз?? Пантыф?к.

Суз?ранне, якое вядзе да клопату, не азначае вонкавага поз?рку на прыроду, але здзяйсняецца знутры, з прызнаннем сябе часткай стварэння, становячыся гало?ным? дзеючым? асобам?, а не простым? гледачам? аморфнай рэальнасц?, прызначай выключна для яе эксплуатавання. Хто суз?рае так?м чынам адчувае захапленне не тольк? тым, што бачыць, але таксама адчувае сябе неад’емнай часткай гэтай прыгажосц?, адчувае сябе пакл?каным ахо?ваць ? абараняць яе, - за?важы? Пантыф?к.

“Чалавек, як? ?мее суз?раць, з большай лёгкасцю ?ключыцца ? справу змены таго, што прынос?ць заняпад ? шкоду здаро?ю. Ён будзе вучыць ? спрыяць прасо?ванню новых звычак у сферы вытворчасц? ? спажывання, будзе спрыяць новым мадэлям эканам?чнага росту, як?я забяспечаць павагу на супольнага дома ? людзей. Чалавек, як? суз?рае, у сва?х дзеяннях ?мкнецца стаць абаронцам стварэння, (…) спрабуючы злучыць спрадвечныя веды тысячагадовых культур з новым? тэхн?чным? ведам?, каб наш лад жыцця станав??ся ?стойл?вым”, - дада? Папа.

Пантыф?к выказа? падзяку карэнным народам, шматл?к?м рухам ? асацыяцыям за працу па ахове стварэння. Яны не за?сёды ацэнены належным чынам, а часам сустракаюцца з перашкодам?, але на самой справе спрыяюць м?рнай рэвалюцы?, “рэвалюцы? клопату”.

“Не трэба дэлегаваць тольк? некаторым людзям тое, што з’я?ляецца абавязкам кожнага чалавека. Кожны з нас можа ? пав?нен стаць “ахо?н?кам супольнага дома”, здольным прасла?ляць Бога за Яго стварэнне, суз?раць ? абараняць яго”, - завяршы? катэхезу Франц?шак.