Пантыф?к: удзячнасць – адметная рыса хрысц?ян?на
Прапануем по?ны пераклад на беларускую мову разважання Святога Айца:
“Дараг?я браты ? сёстры, добры дзень!
У гэту нядзелю Евангелле (пар. Мц 10,37-42) з с?лай абвяшчае закл?к да жыцця нашай адданасцю Пану напо?н?цу ? без вагання?. Езус прос?ць сва?х вучня? сур’ёзна пастав?цца да евангельск?х патрабавання?, нават кал? гэта вымагае ахвярнасц? ? выс?лка?.
Першая настойл?вая просьба, якую Езус ск?ро?вае да тых, хто ?дзе за ?м, заключаецца з тым, каб пастав?ць любо? да Яго вышэй за сямейную прывязанасць. Пан кажа: “Хто люб?ць бацьку ц? мац?, … хто люб?ць сына ц? дачку больш, чым Мяне, не варты Мяне” (Мц 10,37). Езус дакладна не жадае прын?ць кашто?насць любов? да бацько? ? дзяцей, але Ён ведае, што сваяцк?я повяз?, кал? ставяцца на першае месца, могуць адвесц? ад сапра?днага дабра. Мы бачым гэта на прыкладзе карумпаванасц? ?лада?, кал? любо? да сваяко? станов?цца мацнейшай за любо? да Айчыны ? яны даюць пасады сва?м бл?зк?м. Тое самае тычыцца любов? да Езуса: кал? люб?м нешта больш за Яго, гэта не добра. Мы ?се можам прывесц? шмат так?х прыклада?, у тым л?ку, кал? сямейныя пачуцц? пераплятаюцца з рашэнням?, супрацьлеглым? Евангеллю. Але, кал? любо? да бацько? ? дзяцей натхняецца ? ачышчаецца любо?ю да Пана, тады яна прынос?ць добрыя плёны для самой сям’? ? нашмат далей за яе.
Затым Езус кажа вучням: “Хто не бярэ крыжа свайго ? не ?дзе за Мною, той не варты Мяне” (Мц 10,38). Гаворка ?дзе пра тое, каб ?сц? за ?м па шляху, як? Ён сам прайшо?, не шукаючы каротк?х дарог. Не бывае сапра?днай любов? без крыжа, гэта значыць без кошту, як? трэба заплац?ць асаб?ста. Гэта кажуць шматл?к?я мац?, шматл?к?я таты, як?я шмат ахвяруюць сабой дзеля дзяцей ? нясуць сапра?дныя крыжы з любов? да ?х. Крыж, як? нясём разам з Езусам, не палохае, бо Ён за?сёды побач з нам?, падтрымл?вае нас у хв?л?ны самых цяжк?х выпрабавання?, напа?няе нас с?лай ? адвагай. Не трэба таксама турбавацца аб захаванн? свайго жыцця баязл?вым? ? эга?стычным? паводз?нам?. Езус папярэджвае: “Хто знайшо? жыццё сваё, страц?ць яго. А хто страц?? жыццё сваё дзеля Мяне, знойдзе яго” (Мц 10,39). Гэта парадокс Евангелля. Прыклада? гэтага мы таксама маем шмат!
Кал? будзем раб?ць так, зможам пазнаць вел?кадушнасць ? ?дзячнасць Бога. Аб гэтым нам нагадвае Езус: “Хто прымае вас, Мяне прымае… I хто напо?ць аднаго з малых гэтых тольк? кубкам халоднай вады ? ?мя вучня… не страц?ць узнагароды сваёй” (Мц 10, 40;42). Шчодрая ?дзячнасць Бога Айца тычыцца нават самых малых знака? любо? ? служэння братам. Таксама ? гэтыя дн?, я пачу? ад аднаго святара, як? бы? вельм? ?зрушаны, кал? ? параф?? да яго падышо? хлопчык ? сказа?: “Ойча, вось тое, што я ашчадз??. Гэтага няшмат, але гэта для вашых бедных, для тых, хто апыну?ся ? нястачы ? вын?ку пандэм??”. Гэта маленькая, але вял?кая справа. Такая ?дзячнасць – заразл?вая ? яна дапамагае кожнаму з нас быць удзячным? да тых, хто клапоц?цца пра нашыя патрэбы.
Удзячнасць – гэта перш за ?сё знак добрага выхавання, але таксама адметная рыса хрысц?ян?на. Гэта просты, але сапра?дны знак Божага Валадарства, Валадарства бескарысл?вай ? ?дзячнай любов?.
Няхай Найсвяцейшая Марыя, якая люб?ла Езуса больш за ?ласнае жыццё ? ?шла за ?м да самага крыжа, дапаможа нам за?сёды станав?цца перад Богам з адкрытым сэрцам, каб Яго слова судз?ла аб нашых справах ? нашых рашэннях”.
Завяршаючы сваю традыцыйную нядзельную сустрэчу з верн?кам?, Папа папрас?? аб мал?тве за сваё служэнне.
