杏MAP导航

Папа прысвяц?? катэхезу другому евангельскаму благасла?ленню: “Шчасл?выя засмучаныя, бо яны будуць суцешаны” (Мц 5, 4). Ён за?важы?, што на грэчаскае мове гэта благасла?ленне выражана не ? пас??най форме, а акты?най: “як?я засмучаюцца”, плачуць з глыб?н? душы. Гаворка ?дзе пра досвед, як? айцы-пустынн?к?, першыя ? г?сторы? манах?, называл? “penthos”. Ён азначае ?нутраныя пакуты, што адкрываюць на аднос?ны з Панам ? бл?жн?м.

Пантыф?к нагада?, што ? Святым П?санн? так? смутак можа мець два аспекты: можа ?зн?кнуць па прычыне смерц? ц? пакут ?ншага чалавека, а можа быць выкл?каны ?ласным грахом, “кал? сэрца абл?ваецца крывёю ад таго, што абраз?л? Бога ? бл?жняга”.

Гаворачы пра першае значэнне, Святы Айцец падкрэсл??, што ёсць людз?, як?я за?сёды трымаюцца на дыстанцы? ад ?ншых; у той час як важна, “каб ?ншыя праб?л? адтул?ну ? нашым сэрцы”. “Я часта каза? пра дар слёза? ? яго кашто?насць. Ц? магчыма люб?ць халодна? Ц? магчыма люб?ць у с?лу абавязку? – Вядома, што не. ?снуюць засмучаныя, як?х трэба суцешыць, але ёсць таксама ? суцешаныя, як?х трэба засмуц?ць, абудз?ць. Гэта людз?, як?я маюць каменнае сэрца ? развучыл?ся плакаць. Трэба абудз?ць тых, каго не кранае боль ?ншых”, - сказа? Папа.

Франц?шак за?важы?, што горк?м, але карысным досведам можа стаць нават жалоба, бо яна дапамагае “расчын?ць вочы на жыццё, на сакральную ? незаменную кашто?насць кожнага чалавека”. У так?я хв?л?ны мы ?сведамляем накольк? каротк?м ёсць час, - дада? Папа.

Каментуючы другое значэнне “гэтага парадаксальнага благасла?лення” – засмучацца па прычыне ?ласнага граху, – Святы Айцец закл?ка? да пран?кл?васц?. Ён за?важы?, што ёсць людз?, як?я раздражняюцца, кал? памыляюцца – гэта пыха. Адваротная пастава – плач па прычыне “учыненага зла, нязробленага дабра, здрады аднос?нам з Богам”, - л?чыць Пантыф?к.

“Гэта плач ад недахопу любов?, як? ?зн?кае, кал? маем у сэрцы жыццё ?ншых. У такой с?туацы? мы плачам, бо не адпавядаем Пану, як? нас моцна люб?ць, нас засмучае сама думка пра дабро, якое не зраб?л?; гэта адчуванне граху. Так?я людз? кажуць: “Я паран?? таго, каго люблю”, ? гэта ?х засмучае аж да слёз. Няхай жа будзе благасла?лёны Бог, кал? будзем мець так?я слёзы!”, - сказа? Папа.

Франц?шак нагада?, што для св. Пятра смутак па прычыне здрады ста? шляхам да “новай ? значна больш сапра?днай любов?”, ачысц?? ? абнав?? яго сэрца, а для Юды, як? не прыня? уласнай памылк?, наадварот – ста? прычынай самазабойства. Ён падкрэсл??, што ?сведамленне граху – гэта Божы дар ? плён Святога Духа, аб як?м трэба прас?ць.

Пантыф?к спасла?ся на словы св. Яфрэма С?рыйскага, як? каза?, што “твар абмыты слязам? з’я?ляецца невымо?на прыгожым”. У ?м ёсць прыгажосць пакаяння, плачу, скрух?.

“Як за?сёды хрысц?янскае жыццё найлепшым чынам выражаецца ? м?ласэрнасц?. Мудры ? шчасл?вы той, хто прымае боль, звязаны з любо?ю, бо атрымае суцяшэнне Святога Духа, як?м ёсць пяшчотнасць Бога, што прабачае ? папра?ляе. Бог за?сёды прабачае, не будзем забывайць пра гэта. Бог за?сёды прабачае, нават самыя страшныя грах?. Праблема ? тым, што мы стамляемся прас?ць прабачэння...”, - нагада? Папа.

Пантыф?к падкрэсл??, што Бог “не паступае з нам? паводле грахо? нашых ? паводле прав?н нашых нам не адплачвае”. З усведамленне гэтага зможам жыць у м?ласэрнасц?, спагадзе ? ? нас праяв?цца любо?. “Няхай Пан дазвол?ць нам люб?ць шчодра, люб?ць з усмешкай, бл?зкасцю, служэннем, а таксама са слязам?”, - пажада? Святы Айцец на заканчэнне катэхезы.