Абвяшчэнне Евангелля ? секулярызаваным свеце
“У прамове Святога Айца да Рымскай куры?, 21 снежня 2019 г., ураз?л? некаторыя словы ? тое, як яны был? сказаны”, - падзял??ся Андрэа Тарн?ел? ? сваёй рэдактарскай калонцы на Vatican News.
Прызнаючы в?давочныя факты, на як?я звяртал? ?вагу вял?к?я дзеячы Касцёла яшчэ да Другога Ватыканскага Сабора, Папа падкрэсл??: “Мы больш не жывём у хрысц?янск?м свеце, ужо не! Сёння мы больш не з’я?ляемся адз?ным?, хто стварае культуру, н? першым?, н? тым?, каго больш слухаюць”. “Мы больш не жывём у хрысц?янск?м свеце, бо вера”, па большай частцы на Захадзе, “ужо не складае в?давочную перадумову су?снавання”, ? больш за тое, адма?ляецца ? высмейваецца.
Таму мы маем патрэбу ? “змене душпастырскага мыслення, што не азначае пераходу да рэлятыв?сцкага душпастырства”. Змена мыслення пав?нна пачынацца з прызнання таго, што “хрысц?янскае жыццё, гэта шлях, п?л?грымаванне”. Вядома, “п?л?грымаванне не выключна геаграф?чнае, але ? першую чаргу, с?мвал?чнае: гэта закл?к адкрыць памкненне сэрца, якому, парадаксальным чынам, трэба вырушыць у шлях, каб застацца, трэба змян?цца, каб быць верным”.
Раней вера перадавалася ? сям’?, з малаком мац? ? праз прыклад бацько?, а грамадства таксама натхнялася хрысц?янск?м? прынцыпам?. Сёння такая перадача перарвалася, а грамадск? кантэкст здаецца, кал? не антыхрысц?янск?м, то, прынамс?, непран?кальным для хрысц?янскай веры.
Адсюль па?стае пытанне, якое стала прычынай Сабору ? спадарожн?чала апошн?м пантыф?катам: як абвяшчаць Евангелле там, дзе яго больш не ведаюць ? не прызнаюць? Невыпадкова, што Б?скупы Рыма, адз?н за адным, усё больш ? больш указвал? менав?та на м?ласэрнасць, як на лек, неабходны для таго, каб лячыць раны нашага сучаснага чалавецтва. М?ласэрнасць Бога, як? шукае цябе, як? станов?цца бл?зк?м?, як? абдымае цябе перш, чым асуджае. Менав?та, спазна?шы гэтыя абдымк?, мы прызнаем сябе бедным? грэшн?кам?, як?я няспынна патрабуюць дапамог?.
Падчас сустрэчы Франц?шак пажада? падарыць супрацо?н?кам Куры? кн?гу-?нтэрв’ю “Без Яго н?чога не можам зраб?ць”, нап?саную Джан? Валентэ. Папа назва? яе “дакументам”, як? вырашы? стварыць да Надзвычайнага м?с?йнага месяца. У гэтым тэксце, як? бы? апубл?каваны няда?на, ён тлумачы?, што “м?с?я – гэта Яго справа”, што значыць Езуса.
“Няма патрэбы ? м?тусн?. Не трэба займацца самаарган?зацыяй, не трэба крычаць. Не патрэбны рэкламныя прыёмы ц? ваенная х?трасць”, бо “гэта Хрыстус дапамагае Касцёлу выйсц? за свае рамк?. “У м?с?? абвяшчэння Евангелля, ты рушыш наперад, бо Святы Дух штурхае цябе, вядзе цябе. А кал? дасягаеш мэты, бачыш, што Ён прыбы? туды перш за цябе, ? чакае цябе”.
Абвяшчаць Евангелле, дадава? Папа ? кн?зе-?нтэрв’ю, “не значыць чапляцца да ?ншых з апалагетычным? прамовам?, крычаць у твар ?ншым” “пра?ду Аб’я?лення”. Яшчэ менш “трэба к?даць у ?ншых пра?ды ? дактрынальныя формулы, н?быта яны з’я?ляюцца камяням?”, бо “л?таральнае па?тарэнне абвяшчэння не мае эфекты?насц? само па сабе, ? можа трапляць у пустату, кал? людз?, як?м яно адрасавана, не маюць магчымасц? сустрэць ? нейк?м чынам прадчуць пяшчоту Бога да ?х. Гэта Яго м?ласэрнасць аздара?ляе”.
Напрыканцы свайго каментара Андрэа Тарн?ел?, нагада? словы Папы пра тое, што адметная рыса хрысц?янскага м?с?янерства, заключаецца ? тым, каб спрашчаць шлях да веры. Спрашчаць, гэта значыць “раб?ць больш простым, не став?ць перашкода? жаданню Езуса абняць ус?х, аздарав?ць ус?х, збав?ць ус?х”. За?сёды ?сведамляючы, што “без Яго не можам н?чога”.
