Папа на “Анёл Панск?”: святасць – гэта дар ? пакл?канне
Прапануем вашай увазе по?ны тэкст медытацы? Святога Айца:
“Сённяшняя ?рачыстасць Ус?х Святых нагадвае нам, што ?се мы пакл?каны да святасц?. Святыя ?с?х часо?, як?х сёння ?згадваем ус?х разам, з’я?ляюцца не проста с?мвалам, далёк?м?, недасяжным? людзьм?. Наадварот, гэта асобы, як?я жыл? на зямл?. Яны зведал? штодзённы цяжар ?снавання з яго поспехам? ? падзенням?, знаходзячы ? Пану моц, каб за?сёды падымацца зно? ? працягваць шлях. З гэтага можна зразумець, што святасць – гэта мэта, якой немагчыма дасягнуць тольк? ?ласным? с?лам?; гэта плён Божай ласк? ? нашага свабоднага адказу на яе. Так?м чынам, святасць – гэта дар ? пакл?канне.
Застаючыся Божай ласкай, Яго дарам, гэта штосьц?, што не можам набыць або абмяняць, але прыняць, тым самым прымаючы ?дзел у сам?м Боск?м жыцц? праз Духа Святога, як? жыве ? нас з дня нашага хросту. Зерне святасц? – гэта менав?та хрост. Гаворка ?дзе пра ?сё большае выспяванне ?сведамлення, што мы злучаныя ? Хрысце, як парастак з’яднаны з в?награднай лазой, ? таму можам ? пав?нны жыць з ?м ? ? ?м, як Божыя дзец?.
Аднак святасць, апрача таго, што з’я?ляецца дарам, ёсць яшчэ ? закл?кам. Гэта пакл?канне, агульнае для ?с?х нас, хрысц?ян, вучня? Хрыста. Гэта шлях па?наты, як? кожны хрысц?ян?н пакл?каны пераадолець у веры, ?дучы да канчатковай мэты: да канчатковага адз?нства з Богам у жыцц? вечным. Так святасць станов?цца адказам на дар Бога, таму што прая?ляецца як прыняцце адказнасц?. У гэтай перспектыве важна раб?ць штодзённыя намаганн? для святасц? ва ?мовах, у абавязках ? ? абстав?нах нашага жыцця, стараючыся пражываць кожную рэч з любо?ю, з м?ласэрнасцю.
Святыя, як?х сёння ?шано?ваем у л?тург??, – гэта браты ? сёстры, як?я ? сва?м жыцц? вызнал? патрэбу ? гэтым Боск?м святле, з даверам даручы?шы сябе яму. ? цяпер перад тронам Бога (пар. Ап 7, 15) навек? спяваюць Яму хвалу. Яны складаюць “Святы Горад”, на як? мы з надзеяй паз?раем як на нашую канчатковую мэту, пакуль п?л?грымуем па гэтым “зямным горадзе”. ?дзём у к?рунку гэтага “Святога Горада”, дзе нас чакаюць святыя браты ? сёстры. Гэта пра?да, мы стомленыя па прычыне суровасц? гэтага шляху, але надзея дае нам с?лы ?сц? наперад. Гледзячы на ?х жыццё, маем стымул, каб наследаваць ?х. Сярод ?х шмат сведак святасц? “суседн?х дзвярэй, тых, хто жыве побач з нам? ? з’я?ляецца адб?ткам Божай прысутнасц?” (Gaudete et exsultate, 7)
Браты ? сёстры, памяць пра Святых штурхае нас да таго, каб узняць вочы да неба: не з тым, каб забыць пра зямную рэча?снасць, але каб адказваць на яе з большай мужнасцю, з большай надзеяй. Няхай нас суправаджае сва?м матчыным заступн?цтвам Марыя, нашая Найсвяцейшая Мац?, с?мвал суцяшэння ? трывалай надзе?”, - завяршы? свае разважанн? Франц?шак.
Пасля марыйнай мал?твы Папа прыв?та? верн?ка?, прысутных на плошчы св. Пятра, ? ?дзял?? ус?м сваё благасла?ленне.
