Папа: для росту пакл?кання важныя шчасце, свабода ? супольнасць
“Наша жыццё пав?нна прынос?ць плён у любов?, ? гэта цягне за сабой закл?к да святасц?, з як?м Пан звяртаецца да чалавека, да кожнага па-свойму”, - гаворыцца ? тэксце прамовы Франц?шка. Ён за?важы?, што вельм? часта мы ?мкнёмся глядзець на пакл?канне, як на “асаб?стую прыгоду”, думаючы, што гаворка ?дзе тольк? пра “мяне”, забываючыся, што н?хто не зба?ляецца ? адз?ночку. “Мы станов?мся святым? разам”, - падкрэсл?? Пантыф?к.
Папа закл?ка? да “с?надальнага душпастырства”. С?надальнасць ён назва? “дачкой камун??”. Менав?та камун?я “прывядзе да новых пакл?кання?”, перакананы Франц?шак. Поспех Касцёлу гарантуе адмова ад м?рскога ментал?тэту, як? выкл?кае падзелы. “Тольк? застаючыся сапра?дным? супольнасцям?, адкрытым?, жывым? ? ?нклюз??ным?, мы будзем гатовыя да сустрэчы з будучыняй. Гэта тое, чаго прагнуць маладыя людз?”, - л?чыць ён.
У тэксце Святы Айцец падкрэсл?вае, што слова “пакл?канне” не састарэла, як пачал? л?чыць некаторыя. Ён прызнаецца, што ведае некаторыя супольнасц?, як?я вырашыл? адмов?цца ад выкарыстання гэтага паняцця ? працы з маладым? людзьм?, пакольк? думаюць, што яно пужае. Паводле Пантыф?ка, такая стратэг?я асуджаная на ня?дачу: бо, кал? вык?нуць слова “пакл?канне” з катал?цкай лекс?к?, мы перастанем разумець нашу веру.
Шчасце – гэта адна з складальных пакл?кання, за?важы? Франц?шак. ? гэта не чыста эмацыйная радасць, якая зн?кае адразу пасля сустрэчы з пакутам?. Яго не можна дасягнуць ? выключна праз дэталёвыя духо?ныя практыкаванн? або выкананне прав?ла?. Хрысц?янскае шчасце нараджаецца з запрашэння быць часткай г?сторы? любов?, пераплеценай нашым? асаб?стым? г?сторыям?, патлумачы? Папа.
Слова “пакл?канне” можа палохаць маладых людзей тольк? ? адным выпадку, кал? яго блытаюць з нечым, што абмяжо?вае свабоду, за?важы? Пантыф?к. Бог, аднак, цалкам паважае свабоду кожнага чалавека. Ён запрас?? сва?х гасцей памятаць пра гэта ? пазбягаць метада? душпастырскага суправаджэння, як?я вядуць да залежнасц? ц?, яшчэ горш, дам?навання. Гэта сур’ёзная праблема, пакольк? такое ста?ленне перашкаджае маладым людзям фарм?равацца ? свабодзе ? пагружае ?х у своеасабл?вы ?нфантыльны стан.
Франц?шак нагада?, што Бог н?кол? не кл?ча нас “?ндыв?дуал?стычна”, але за?сёды як частку супольнасц?. “Мы з’я?ляемся часткай до?гай г?сторы?, нак?раванай на ?дзел ус?х. Душпастырск? клопат пра пакл?канн? пав?нен знаходз?цца ? кампетэнцы? не тольк? некальк?х л?дара?, але ? ?сёй супольнасц?”, - падкрэсл?? ён.
Паводле Пантыф?ка, тольк? тады, “кал? маладыя людз? сустрэнуцца з верагодным? кансэкраваным? мужчынам? ? жанчынам?, не таму, што яны дасканалыя, а таму, што ?х жыццё змян?лася дзякуючы сустрэчы з Панам, яны адчуюць смак ?ншага жыцця ? паставяць пытанне аб сва?м асаб?стым пакл?канн?”.
Франц?шак падкрэсл??, што “праца суправаджэння ? фарм?равання пакл?кання – гэта спосаб удзелу ? асаб?стай справе Хрыста, Як? прыйшо?, каб абвяшчаць Добрую Нав?ну ?бог?м, перавязваць раны разб?тых сэрца?, несц? вызваленне палонным ? сляпым вяртаць зрок”.
