Пантыф?к да святаро?: мы был? намашчаныя, каб намашчаць
У гам?л??, натхнёнай уры?кам з Евангелля паводле св. Лук? (Лк 4, 16-21), Святы Айцец акрэсл?? благасла?ленн?, як?я сыходзяць на людск? нато?п, што ?дзе за Езусам, ? назва? канкрэтныя катэгоры? людзей, як?м Божы Сын аддае перавагу ? сва?м святым намашчэнн?.
Франц?шак за?важы?, што Пан н?кол? не губля? прамога кантакту з людзьм?, як?я “шукал?” Яго (Лк 4, 42), “?шл?” за ?м (Лк 14, 25), “ц?снул?ся” ? “то?п?л?ся” вакол Яго (Лк 8, 42-45) ? ? вял?к?м мностве “сыходз?л?ся, каб слухаць Яго” (Лк 5, 15). “Гэтае следаванне людзей большае за любыя разл?к?; гэта следаванне без умо?насцей, по?нае зам?лавання”, супрацьлеглае дробязнасц? Хрыстовых вучня?, як?я, бачачы галодны нато?п, просяць Езуса адпусц?ць людзей, каб пайшл? ? куп?л? сабе паесц?.
, - звярну? увагу Франц?шак.
?дучы за Езусам, нато?пы атрымл?вал? ? ?ншую ласку – захапленне, по?нае радасц?. Людз? захаплял?ся цудам?, як?я чын?? Хрыстус, але найперш самой Яго асобай. Езус жа, у сваю чаргу, бы? у захапленн? ад веры людзей ? н?кол? не губля? магчымасц? адзначыць гэта, падкрэсл?? Папа.
Нарэшце, слухаючы вучэнне Езуса, людз? ?зрастал? ? разважл?васц?, бо Ён вучы? “як той, хто мае ?ладу, а не як кн?жн?к?” (Мц 7, 29).
З Евангелля паводле Лук? станов?цца зразумелым, каму Езус аддава? перавагу ? сва?м намашчэнн?: убог?м, палонным, сляпым ? прыгнечаным (пар. Лк 4, 18). Па словах Франц?шка, у Святым П?санн? кожная з гэтых катэгорый людзей увасоблена ? канкрэтных вобразах.
Убогай была ?дава, якая к?нула ? скарбонку дзве манеты – “увесь свой пражытак” (Мк 12, 44). Сляпым бы? жабрак па ?мен? Бартымэй, якому Езус вярну? зрок ? як? з таго часу ме? вочы тольк? для таго, каб ?сц? за Панам (Мк 10, 46-52). Найбольш яскравай алегорыяй на прыгнечаных Папа назва? прыпавесць пра Добрага Самаран?на, а на фрагмент Евангелля пра збурэнне войскам? Ерузалема (Лк, 21, 24) спасла?ся, каб патлумачыць, пра як?х палонных ?дзе гаворка. ?, хоць сёння ваенны палон пагражае гарадам у значна меншай ступен?, узрасла рызыка трап?ць у палон ?дэалаг?чнай калан?зацы?, перасцярог Пантыф?к.
Усе гэтыя катэгоры? людзей “завяршаюць ? робяць рэальным намашчэнне Духам Святым у нас”, - звярну?ся Франц?шак да прысутных святаро?.
“Мы, святары, – гэта ?бог?я, ? хочам мець сэрца ?богай удавы, кал? даём м?ласц?ну, дакранаемся да рук? жабрака ? глядз?м яму ? вочы. Мы, святары, – гэта Бартымэй, ? кожную ран?цу ?стаём на мал?тву, просячы: “Пане, каб я зно? бачы?” (Лк 18, 41). Мы, святары, у пэ?най ступен? нашых грахо?, з’я?ляемся тым параненым, як? бы? амаль да смерц? зб?ты разбойн?кам?. ? мы першыя хочам апынуцца ? спагадл?вых руках Добрага Самаран?на, каб потым сва?м? рукам? прая?ляць спагадл?васць да ?ншых”, - сказа? Пантыф?к.
“Мы был? намашчаныя, каб намашчаць. Намашчаем, раздаючы сам?х сябе, сваё пакл?канне ? сэрца. Кал? намашчаем, аказваемся сам? нанова намашчаным? верай ? зам?лаванасцю нашым народам. (…) Хто вучыцца намашчаць ? благасла?ляць, вылечваецца ад дробязнасц?, зло?жывання? ? жорсткасц?”, - сцвердз?? Святы Айцец.
