Папа падчас ран?шняй св. ?мшы: даруй, каб Бог дарава? табе
“Хаце? бы, каб мы сёння мал?л?ся за пажылых людзей, як?я перажываюць гэты перыяд асабл?ва балюча, з глыбокай унутранай адз?нотай, а часам ? з вял?к?м спалохам. Будзем прас?ць Пана быць побач з нашым? бабулям? ? дзядулям?, ус?м? пажылым? людзьм?, ? даць ?м с?лы. Яны пераказал? нам мудрасць, жыццё ? г?сторыю. Мы таксама бл?зк?я да ?х у мал?тве”, - сказа? на самым пачатку Святы Айцец, звяртаючыся да тых, хто ?дзельн?ча? у трансляцы? Э?харысты?.
У гам?л?? Франц?шак узня? пытанне прабачэння, пра якое гаворыцца ? сённяшн?м уры?ку Евангелля св. Мацвея (18, 21-35), дзе Езус, адказвае на пытанне Пятра: кольк? разо? трэба прабачаць?
Папа за?важы?, што ? рэдакцы? св. Мацвея Езуса, перад словам? пра прабачэнне, нагада? вучням пра неабходнасць клопату аб адз?нстве, сябро?стве ? м?ры пам?ж братам?, звязаным? з дабрынёй Бога. Менав?та ? гэтым кантэксце Пётр задае пытанне: “Кольк? разо? я пав?нен прабачаць?”. ? Наста?н?к адказвае словам, якое на арамейскай мове азначае “за?сёды” – “семдзесят сем разо?”.
Пантыф?к за?важы?, што перашкодай для прабачэння часта з’я?ляецца наша эга?стычнае сэрца, прывязанае да нянав?сц?, помсты, кры?ды. “Мы ?се сустракал? сем’?, разбураныя нянав?сцю, якая пераходз?ць з пакалення ? пакаленне. Браты, як?я не в?таюць адз?н аднаго перад труной аднаго з бацько?, таму што хаваюць старыя кры?ды. Здаецца, прых?льнасць да нянав?сц? мацнейшая за любо?, ? гэта скарб – скажам шчыра, – д’ябла. Ён за?сёды хаваецца пам?ж нашым? кры?дай ? нянав?сцю, прымушаючы ?х расц? ? несц? зн?шчэнне”, - падзял??ся Франц?шак.
Вын?кам гэтага ?сяго, на думку Папы, з’я?ляецца зн?шчэнне Бога, Як? не асуджае, а даруе. “Кал? Бог даруе нам, Ён забывае ?сё зло, якое мы зраб?л?. Хтосьц? сказа?: “Гэта хвароба Бога” – Ён не памятае, у так?х выпадках страчвае памяць. Бог перастае памятаць пра дрэнную г?сторыю мног?х грэшн?ка?, пра нашы грах?. Ён даруе нам ? ?дзе далей. ? прос?ць нас тольк? аб адным: “Зраб?це тое ж: навучыцеся дараваць”, не няс?це гэтага бясплоднага крыжа нянав?сц? ? кры?ды”, - звярну? увагу Пантыф?к.
“Здаецца, багацце д’ябла складаецца ? тым, каб сеяць любо? да недаравання, жыццё ? прых?льнасц? да непрабачэння. А прабачэнне – гэта ?мова ?ваходу ? рай”, - падкрэсл?? Святы Айцец.
Папа спасла?ся на прыпавесць пра бязл?таснага слугу. “Няхай Пан навучыць нас мудрасц? даравання, што няпроста. ? зроб?м адно: кал? ?дзём на споведзь, каб прыняць сакрамэнт прым?рэння, давайце спачатку спытаем сябе: “Ц? прабачаю?”. Кал? адчуваю, што не, я не пав?нен раб?ць выгляд, што прашу прабачэння, бо не атрымаю яго. Прас?ць прабачэння, азначае дараваць ?ншым. (...) ? тыя, хто прос?ць прабачэння для сябе, як слуга, якому кароль даруе ?сё, але не даруюць ?ншым, апынуцца ? с?туацы? слуг?. “Так ? Айцец Мой Нябесны зроб?ць вам, кал? кожны з вас ад сэрца вашага не даруе брату свайму”, - нагада? Франц?шак словы Евангелля.
“Няхай Пан дапаможа нам зразумець гэта ? сх?л?ць галаву, не заставацца ганарыстым?, быць шчодрым? ? прабачэнн?. Прабачыць хаця б на сваю карысць. Як гэта магчыма? Так: даруй, бо кал? ты не даруеш, не даруюць табе. Хаця б так?м чынам, але гэта за?сёды прабачэнне”, - сказа? Святы Айцец, завяршаючы гам?л?ю.
