Чын прысвячэння Беззаганнаму Сэрцу Мары?
ЧЫН ПРЫСВЯЧЭННЯ БЕЗЗАГАННАМУ СЭРЦУ МАРЫ?
О Марыя, Мац? Бога ? наша Мац?, мы звяртаемся да Цябе ? гэты неспакойны час. Ты — Мац?, люб?ш ? ведаеш нас: у нашых сэрцах няма н?чога схаванага ад Цябе. Мац? М?ласэрнасц?, мы часта спазнавал? Тваю прадбачл?вую пяшчоту, Тваю прысутнасць, якая вяртае супакой, бо Ты за?сёды вядзеш нас да Езуса, Валадара супакою.
Але мы згуб?л? шлях супакою. Мы забыл?ся ?рок трагедый м?нулага стагоддзя, ахвяру м?льёна? заг?нулых у сусветных войнах. Мы пагардз?л? абавязацельствам?, узятым? на сябе супольнасцю народа?, здраджваем марам народа? аб м?ры ? спадзяванням моладз?. Мы захварэл? прагнасцю, замкнул?ся ? нацыянал?стычных ?нтарэсах, дазвол?л?, каб абыякавасць зраб?ла нас чэрствым?, а эга?зм — парал?зава?. Мы аддал? перавагу ?гнараванню Бога, су?снаванню са сваёй маной, умацаванню агрэс??насц?, прыгнёту людзей ? назапашванню ?збраення?, забываючыся пра тое, што з’я?ляемся ахо?н?кам? нашага бл?жняга ? нашага агульнага дома. Мы спустошыл? вайной сад Зямл?, мы паран?л? грахом сэрца нашага Айца, як? хоча, каб мы был? братам? ? сёстрам?. Мы стал? абыякавым? да ?с?х ? ?сяго, акрамя сам?х сябе, ? з сорамам кажам: прабач нам, Пане!
У м?зэрнасц? граху, у нашых цяжкасцях ? кволасц?, у таямн?цы бруду зла ? вайны, Ты, Найсвяцейшая Мац?, нагадваеш нам, што Бог не пак?дае нас ? працягвае глядзець на нас з любо?ю, прагнучы прабачыць ? ?зняць нас. Гэта Ён падарава? нам Цябе ? зраб?? Тваё Беззаганнае Сэрца прытулкам для Касцёла ? чалавецтва. Дзякуючы Боскай дабрын? Ты — разам з нам? ? вядзеш нас з пяшчотай нават на самых крутых паваротах г?сторы?.
Таму звяртаемся да Цябе, грукаем у дзверы Твайго Сэрца, мы, дараг?я Табе дзец?, як?х Ты н?кол? не стамляешся наведваць ? запрашаць да навяртання. У гэты цёмны час прыйдз? падтрымаць ? суцешыць нас. Па?тары кожнаму з нас: «Ц? не тут я, твая Мац??» Ты ведаеш, як разблытаць клубк? нашых сэрца? ? вузлы нашага часу. Мы зно? ускладаем наш давер на Цябе. Мы ?пэ?неныя, што Ты, асабл?ва ? хв?л?ну выпрабавання?, не пагардз?ш нашым? мал?твам? ? прыйдзеш нам на дапамогу.
Ты зраб?ла так у Кане Гал?лейскай, паскорыла гадз?ну ?мяшання Езуса ? ?несла ? свет Яго першы знак. Кал? свята змян?лася ? смутак, Ты сказала Яму: «Не маюць в?на» (Ян 2, 3). Зно? скажы гэта Богу, о Мац?, бо сёння ? нас скончылася в?но надзе?, зн?кла радасць, стала разба?леным братэрства. Мы згуб?л? чалавечнасць, мы страц?л? супакой. Мы стал? здольным? на рознага роду нас?лле ? разбурэнне. Нам неадкладна патрэбна Тваё мацярынскае ?мяшанне.
Таму прым?, о, Мац?, гэту нашу мал?тву.
Ты, Зорка мора, не дазволь нам патануць у буры вайны.
Ты, Ка?чэг Новага Запавету, натхн? задумы ? шлях? прым?рэння.
Ты, «Нябесная зямля», вярн? Божую згоду ? свет.
Пагас? нянав?сць, суц?ш помсту, навучы прабачэнню.
Вызвал? нас ад вайны, захавай свет ад ядзернай пагрозы.
Каралева Ружанца, абудз? ? нас патрэбу мал?цца ? люб?ць.
Каралева чалавечай сям’?, пакажы народам шлях братэрства.
Каралева супакою, прыняс? ? свет супакой.
Няхай Твой плач, о Мац?, узрушыць нашыя закамянелыя сэрцы. Няхай слёзы, як?я Ты прал?ла за нас, дапамогуць раскв?тнець гэтай дал?не, высушанай нашай нянав?сцю. ? няхай, пакуль яшчэ не змо?к грукат збро?, Твая мал?тва сх?л?ць нас да м?ру. Няхай Твае матчыны рук? атуляць ус?х, хто пакутуе ? ?цякае пад цяжарам бомб. Няхай Твае матчыны абдымк? суцешаць ус?х, вымушаных пак?нуць свае дамы ? сваю кра?ну. Няхай Тваё балеснае Сэрца ск?руе нас да спагады ? падштурхне адкрыць дзверы ? клапац?цца пра параненае ? адчужанае чалавецтва.
Найсвяцейшая Багародз?ца, кал? Ты стаяла пад крыжам, Езус, убачы?шы вучня побач з Табой, сказа? Табе: «Вось сын Твой» (Ян 19, 26): так Ён даверы? Табе кожнага з нас. Потым Ён сказа? вучню, кожнаму з нас: «Вось Мац? твая» (27). Мац?, цяпер мы прагнем прыняць Цябе ? наша жыццё ? нашу г?сторыю. У гэты час чалавецтва, зняс?ленае ? збянтэжанае, ста?ць пад крыжам разам з Табой. ? мае патрэбу ? тым, каб даверыцца Табе, прысвяц?ць сябе Хрысту праз Цябе. Народы Укра?ны ? Рас??, як?я ?шано?ваюць Цябе з любо?ю, звяртаюцца да Цябе, у той час як Тваё Сэрца б’ецца за ?х ? за ?се народы, параненыя вайной, голадам, несправядл?васцю ? галечай.
Таму мы, Мац? Бога ? наша Мац?, урачыста давяраем ? прысвячаем Твайму Беззаганнаму Сэрцу нас сам?х, Касцёл ? ?сё чалавецтва, асабл?вым чынам Рас?ю ? Укра?ну. Прым? гэты наш чын, як? здзяйсняем з даверам ? любо?ю; зраб? так, каб спын?лася вайна, адары свет супакоем. Няхай «так», якое выйшла з Твайго Сэрца, адкрые дзверы г?сторы? перад Валадаром супакою; мы верым, што зно? праз Тваё Сэрца прыйдзе м?р. Таму прысвячаем Табе будучыню ?сёй чалавечай сям’?, патрэбы ? чаканн? народа?, трывог? ? надзе? свету.
Няхай праз Цябе выльецца на Зямлю Божая М?ласэрнасць ? салодк? рытм супакою зно? будзе пазначаць нашыя дн?. Жанчына «так», на якую сышо? Дух Святы, аднав? гармон?ю пам?ж нам? ? Богам. Ты, якая з’я?ляешся «жывой крын?цай надзе?», натал? в?льгаццю чэрствасць нашага сэрца. Ты саткала чалавецтва Езусу, зраб? нас рамесн?кам? адз?нства. Ты прайшла нашым? шляхам?, вядз? нас па сцежках супакою. Амэн.
