Папа: спрыяць разв?ццю Божага Валадарства ? сэрцах ? г?сторы?
“У сённяшн?м евангельск?м уры?ку (пар. Мк 4,26-34) Езус кажа народу аб Божым Валадарстве ? дынам?цы яго росту. Ён роб?ць гэта, распавядаючы дзве каротк?я прыпавесц?.
У першай прыпавесц? (пар. 26-29) Божае Валадарства пара?но?вываецца з таямн?чым ростам зерня, якое было к?нута ? зямлю, а затым прарастае, разв?ваецца ? прынос?ць колас, незалежна ад клопату земляроба, як? зб?рае ?раджай, кал? плод саспее. Пасланне, якое перадае нам гэтая прыпавесць, гучыць так: праз пропаведзь ? дзейнасць Езуса, Божае Валадарства было абвешчана, увайшло ? поле гэтага свету ?, падобна як зерне, расце ? разв?ваецца само па сабе, дзякуючы ?ласнай с?ле ? крытэрыям, як?я па-чалавечы немагчыма зразумець. Яго рост ? прарастанне ? г?сторы? залежыць не стольк? ад дзейнасц? чалавека, кольк?, перш за ?сё, з’я?ляецца выразам моцы ? дабрын? Бога. А таксама с?лы Святога Духа, як? вядзе наперад хрысц?янскае жыццё ? Божым Народзе.
Часам здаецца, што г?сторыя, са сва?м? падзеям? ? гало?ным? дзеючым? асобам?, крочыць у напрамку, адваротным задумам Нябеснага Айца, як? прагне для ?с?х сва?х дзяцей справядл?васц?, братэрства, спакою. Але мы пакл?каны перажываць гэты перыяд, як час выпрабавання, надзе? ? п?льнага чакання збору ?раджая. Сапра?ды, учора, як ? сёння, Божае Валадарства расце ? свеце таямн?чым ? здз??ляючым чынам, адкрываючы схаваную моц маленькага зерня, яго пераможную жыццёвую с?лу. Пасярод асаб?стых ? грамадск?х падзей, як?я здаецца, што часам пазначаюць крушэнне надзе?, неабходна працягваць давяраць пакорнай, але моцнай дзейнасц? Бога. Таму, у цёмныя ? складаныя моманты, мы не пав?нны падаць духам, але трываць у вернасц? Бога, у Яго прысутнасц?, якая за?сёды зба?ляе. Памятайце гэта: Бог за?сёды зба?ляе. Ён – Зба?ца!
У другой прыпавесц? (пар. 30-32) Езус пара?но?вае Божае Валадарства з гарчычным зернем. Гэта вельм? маленькае зерне, але вырастае так моцна, што станов?цца самым вял?к?м з ус?х расл?н у садзе: яго рост непрадказальны, уражваючы. Нам нялёгка ?вайсц? ? гэтую Божую лог?ку непрадказальнасц? ? прыняць яе ? нашым жыцц?. Але сёння Пан закл?кае нас да такой веры, якая пера?зыходз?ць нашы задумы, нашы разл?к?, нашы прагнозы. Бог за?сёды нас здз??ляе. Гэта закл?к да таго, каб з яшчэ большай шчырасцю адкрыцца на Божыя задумы, як на асаб?стым узро?н?, так ? на ?зро?н? супольнасц?. У нашых супольнасцях мы пав?нны быць уважл?вым? да малых ? вял?к?х нагода? для дабра, як?я Пан нам дае, дазваляючы Яму ?ключыць нас у Яго дынам?ку любов?, гасц?ннасц? ? м?ласэрнасц? да ?с?х.
А?тэнтычнасць м?с?? Касцёла залежыць не ад поспеху ц? задавальняючых вын?ка?, але ад крочання наперад з даверл?вай адвагай ? пакорным адданем Богу. ?сц? наперад у вызнанн? Езуса ? з с?лай Святога Духа. Гэта ?сведамленне таго, што з’я?ляемся малым? ? слабым? прыладам?, як?я ? руках Бога ? дзякуючы Яго ласцы, могуць спа?няць вял?к?я справы, дапамагаючы распа?сюджванню Яго Валадарства, якое з’я?ляецца “справядл?васцю, спакоем ? радасцю ? Духу Святым” (Рым 14,17). Няхай Панна Марыя дапаможа нам быць простым? ? ?важл?вым?, каб праз нашу веру ? працу мы супрацо?н?чал? ? разв?цц? Божага Валадарства ? сэрцах ? г?сторы?”.
Пасля марыйнай мал?твы Франц?шак прыв?та? прысутныя на плошчы св. Пятра групы верн?ка? з розных частак свету ? ?дзял?? ус?м сабраным сваё благасла?ленне.
